اثر انعطاف پذیری منابع انسانی بر اثربخشی سازمانی با نقش میانجی رفتار شهروندی سازمانی در شرکت‌ بیمه ایران

امروزه منابع انسانی یکی از سرمایه‌های بزرگ شرکت‌ها به‌خصوص شرکت‌های خدماتی ازجمله شرکت‌های بیمه‌ای می‌باشد. با توجه به نقشی که منابع انسانی دررسیدن سازمان ها به اثربخشی ایفا‌ می‌کند، همواره توجه سازمان ها و مدیران منابع انسانی را برای ایفای هر چه‌بهتر نقشی که این منابع در سازمان بر عهده‌دارند، جلب می‌کند. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر انعطاف پذیری منابع انسانی بر اثربخشی سازمانی با نقش میانجی رفتارشهروندی‌سازمانی در شرکت بیمه‌ ایران می‌باشد. در این پژوهش از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و برای تعیین حجم نمونه، از فرمول کوکران استفاده‌ شد و حجم نمونه،100 نفر تعیین گردید. برای روایی پرسش نامه از روایی محتوایی، روایی همگرا و روایی واگرا، همچنین برای بررسی پایایی سازه‏ها از روش آلفای‏کرونباخ، پایایی‌ترکیبی (CR) و برای پایایی‌معرف‏ها از ضریب بارهای عاملی استفاده شد، برای بررسی مدل مفهومی پژوهش و آزمون فرضیه‌های پژوهش،روش تحلیل عاملی تأییدی و معادلات ساختاری مبتنی بر واریانس با استفاده از روش حداقل مربعات‏ جزئی به کار رفت. اطلاعات به‌دست‌آمده توسط نرم‌افزار spss و PLS ـ Smartمورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان‌داد که بین انعطاف پذیری‌ منابع انسانی و اثربخشی سازمانی با آماره  t‌(478/9)، انعطاف پذیری منابع انسانی و رفتارشهروندی سازمانی با آماره  t(894/28)، رفتارشهروندی سازمانی و اثربخشی سازمانی با آماره t‌ (092/2) اثر معناداری وجود دارد. همچنین یافته‌های حاصل از آزمون سوبل نشان داد که تقریباً 17 درصد از تغییرات انعطاف پذیری منابع انسانی بر اثربخشی سازمانی از طریق متغیر میانجی رفتارشهروندی سازمانی تبیین می‌شود.